KÖMÜR KARASI...
Ne acı bir gün... Dua etmekten ve haberleri izlemekten başka bir şey gelmiyor elimden. Zaten yaşarken yerin altında olmak çok korkunç.Bir de ölümün böylesi. Bile bile mezara girmek; çok acı...
Ne acı bir gün... Anneler, eşler, çocuklar, kardeşler, kuzenler hepimiz tek yürek olduk. Umutla bekledik. Ama üzücü haberler art arda geldi.Dualar, umutlar ağıtlara karıştı. Bugün Türkiye gözyaşlarıyla yıkandı.
Ne acı bir gün... 3 kuruş ekmek parası için ölümü göze alıp hergün helalleşerek evden ayrılanların acı günü bugün. Helal para nasıl kazanılır alın teri ile nasıl para kazanılır öğrendiğimiz maden işçilerinin acı günü...
Kendimi ailelerin, yakınlarının, özellikle annelerin yerine koyuyorum, yüreğim yanıyor. Hiçbir şey o canları yerine getiremeyecek ve eminim ki hepimiz bir hafta sonra bu şehitleri unutup günlük hayatımıza geri döneceğiz. Peki ya o canlar, aileler? Ateş düştüğü yeri yakıyor.
Tüm şehitlere Allah rahmet eylesin; ailelerine Allah sabır versin. Çok zor...
